1. برخوردار بودن از نیّت و نگاه زیبا در اعمال و رفتار نسبت به خدا و هستی ؛ از فضیلتهای والای اخلاقی و معنوی است. امام علی(ع) می‌فرماید:«حُسنُ النِّيّةِ جَمالُ السّرائِرِ» ؛ نیت خوب، زیبایی سیرتهاست.(غُرَر و دُرَر، ج:1)
2. در فرازی از مناجات سوم از مناجات خَمْسَ عَشَر آمده است: "وَ لا تَحجُب مُشتاقیکَ عَنِ النَّظَرِ اِلی جَمیلِ رویَتِک" ؛ "خدایا!بندگانِ مشتاق را از نظر به دیدار زیبایت محجوب و پوشیده مفرما ". مشاهدۀ آن جمالِ زیبا زیبا شدن در معنای واقعی و صائب آن می‌خواهد و زمینه ساز زیبا شدن ؛ زیبا دیدن می‌باشد.
چون شدی زیبا بدان زیبا رسی
وا رهانَد روح را از بی کسی
3. زیبا بودن نعمت و موهبتی است که در هر حال رو به زوال می‌رود ولی زیبا دیدن فضیلتی مانا و ارزشمندتر. حافظ می‌گوید:
منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن
4. معروفترین فراز از کتاب خواندنی و درس آموزِ مائده‌های زمینی این عبارت است : " ناتانائیل! کاش عظمت در نگاه تو باشد نه در آنچه بدان می‌نگری".
او به چشم خوب بیند هرچه هست
لاجَرم آید همه خوبش به دست
5.سهراب سپهری می‌گوید:"بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق تَر است".
6. نقل است:عیسی(ع) با حواریان بر سگی مُرده بگذشت. یاران روی برگرداندند و گفتند: «این گَنده چیزی است.» عیسی(ع) با نگاه منزّه از عیب‌جویی ، دندان‌های سپید و زیبای سگ مرده را می‌بیند و می‌گوید: «آن سپیدی دندان وی نکو چیزی است»؛(کیمیای سعادت، محمد غزّالی)
7. نظامی‌می‌گوید:
زاغ که او را همه تن شد سیاه
دیده سپید است، درو کن نگاه